Η κατοικία αυτή εμπνέεται από την πορεία της ανθρώπινης κατοίκησης, από το σπήλαιο στα γήινα πέτρινα σπίτια και, τέλος, σε έναν ελαφρύ υπερυψωμένο όγκο που ανοίγεται στον ορίζοντα. Σχεδιασμένη μέσα σε έναν ελαιώνα στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο, αναδύεται αρμονικά από το έδαφος, χρησιμοποιώντας τις ίδιες πέτρες του τόπου για να διαμορφώσει τους γήινους χώρους της, ενώ μια λευκή κατασκευή από πάνω, παρατηρεί την πανοραμική θέα προς το κάστρο της Μεθώνης.

Το σπίτι ξεδιπλώνεται σε τρία επίπεδα, το καθένα εκφράζοντας έναν διαφορετικό τρόπο κατοίκησης της φύσης. Το υπόγειο συνδέεται άμεσα με τη γη, φιλοξενώντας χώρους παιχνιδιού και χαλάρωσης που ανοίγονται προς την πισίνα. Οι πέτρινοι όγκοι του ισογείου εναρμονίζονται με το τοπίο, πλαισιώνοντας τους χώρους διημέρευσης και διατηρώντας στο κέντρο τους μια αρχαία ελιά. Πάνω τους, ένας ελαφρύτερος λευκός όγκος γεφυρώνει τις πέτρινες μάζες, φιλοξενώντας τα υπνοδωμάτια και ανοίγοντας πλήρως προς τον ορίζοντα. Μια διακριτική σκάλα οδηγεί στην ταράτσα, όπου το βλέμμα απλώνεται κυκλικά σε θάλασσα, κάστρο και ελαιώνα.

Η βιωσιμότητα βρίσκεται στον πυρήνα της σύλληψης. Τα υλικά της εκσκαφής επαναχρησιμοποιήθηκαν, η φυσική τοπογραφία σεβάστηκε, και η αρχιτεκτονική επιδίωξε το μικρότερο δυνατό αποτύπωμα, ώστε το ίδιο το τοπίο να παραμείνει ο αληθινός πρωταγωνιστής. Το αποτέλεσμα είναι μια κατοικία που μοιάζει ταυτόχρονα διαχρονική και σύγχρονη — ριζωμένη στη γη, ανοιχτή στον ουρανό, σε συνεχή διάλογο με τη φύση.